“Is ie van z’n geloof gevallen?” Dat zou zomaar een opmerking kunnen zijn van elke willekeurige persoon die me een beetje kent. Zij die me beter kennen, weten dat dit toch niet de kwestie is
Mijn fietskrattenhaat komt vooral voort uit de vraag om niet asociaal te zijn in de openbare ruimte. Die ruimte verschilt sterk. Een fietskrat in een fietsenrek in een drukke en krappe stad is rete-asociaal. Sommigen proberen de fiets-met-krat andersom in het rek te plaatsen. Dit is marginaal en levert weinig verbetering op. Anderen parkeren helemaal niet in het rek, en dat levert ook vaak onwenselijke situaties op. Conclusie: een geparkeerde fiets-met-krat-in-de-stad is aso. En dat terwijl zo’n ding soms echt heel handig is.
Lange tijd zocht ik naar praktische, minder ruimtevretende de oplossingen, maar die passen dan weer niet op mijn fiets. Of ze zijn ook onhandig. Fietstassen bijvoorbeeld, zeker de vaste versie, heel onhandig in een fietsenrek.
Vroeger, toen moeder-de-vrouw met een afneembare rieten mand voorop fietste… Heel praktisch. Helaas heb ik dus een rare fiets waar niets normaals oppast. Wel heb ik een aparte, maar wel smalle, voorbagagedrager. Zo past ie in ieder geval in een rek.
Dat laatste ding had ik al van alles mee geprobeerd. Plankje met spanbanden, elastieken een spin, you name it. Al vaker dacht ik: als je er nou gewoon wat op kunt zetten dat dan vastklikt en je er toch weer makkelijk af kunt halen? Mooie gedachten, nooit uitgevoerd. Tot nu.
De noodzaak steeds vaker vrij zware dingen vrij ver te vervoeren per fiets en de hoge temperaturen die het dragen van een rugtas nogal onprettig maken, zorgden voor een doorbraak in mijn persoonlijke impasse. Eerst een test met een bierkrat, bevestigd aan een houten stellage die precies over mijn bagagedragertje past. Herinneringen aan een geel dingetje, ooit door Heineken uitgegeven toen kratten nog geel waren, die je op je bagagedrager kon zetten zodat je je bierkrat achterop kon zetten kwamen bij me op. Geen idee waarom dat niet meer bestaat trouwens. Maar goed, terug naar míjn kratsysteem.
Nodig: een decoupeerzaag, schroeven, de benodigde schroevendraaier en wat creativiteit. Een oude Workmate als werkbank was ook praktisch.
Het functioneerde uitstekend! Eerst had ik nog het idee om het oude verweerde bierkrat te ontdoen van de afzonderlijke vakken voor de 24 pijpjes bier, maar dat leek me toch net onhandig. Bovendien zouden de gaten in de bodem veel te groot zijn. Toen gebeurde het: ik kocht een fietskrat, speciaal daarvoor gemarket bij de lokale fietsenwinkel. Detail: er past precies, heel praktisch, een bierkrat in.
Vervolgens monteerde ik het krat op het houten onderstel dat zijn nut al bewezen had bij het pilskrat en… nu heb ik dus een makkelijk afneembaar krat waardoor geen fietsenrekken worden geteisterd met weer een nieuwe ruimtevreter erbij in de buurt.
En het moet gezegd: wat ontzettend handig zo’n ding! Nu nog dit de standaard maken: smalle voorbagagedrager, anders zet het nog steeds geen zoden aan de dijk, en afneembaar krat!
(Het leverde me ook ooit een ‘laatste woord’ in het Parool op:
“Tijd voor een handige stadsfiets“
