Mijn eerste en vooralsnog enige e-booklezer kocht ik in juli 2013. Het apparaat doet het nog steeds en krijgt zelfs nog regelmatig updates. Wel brak ooit het palletje af om het ding überhaupt aan te zetten, maar een identieke, afgedankte kapotte loste dit probleem op. De mijne, met wat kleine transplantaties, doet het dus nog. En ja, ik was er snel erg blij mee, zeker voor romans. Voor studiemateriaal is het niet handig: ik wil aantekeningen kunnen maken en makkelijk heen en weer bladeren. Eigenlijk wint papier daar nog steeds, al doet het digitale aantekeningenboekje in de vorm van een tablet met e-inkscherm en tekenfunctionaliteit het zeker niet onaardig. Je zou dat ding overigens ook als e-booklezer kunnen bestempelen, maar ik hou werk en plezier liever gescheiden.
Toch is er één ding waar ik nooit helemaal van weet los te komen: de gamification die door de fabrikant van de e-booklezer is toegevoegd. In het begin kon je allerlei badges winnen. Nou is dat gelukkig snel over, maar de statistieke blijven. Leesstatistieken. Hoe lang je gemiddeld leest, hoeveel pagina’s per minuut, de gemiddelde duur van een ‘sessie’, het aantal gelezen uren, het percentage van de boeken die je in je lokale bibliotheek hebt zitten op je e-reader die je ook hebt uitgelezen en uiteraard het totaal aantal leesuren. Heel vermoeiend eigenlijk.
Het is natuurlijk een banaal probleem dat niet veel anders doet dan een stukje leesplezier weghalen. Uiteindelijk heeft best lang geduurd voordat ik niet meer bezig was met strijden tegen mijzelf: sneller lezen, meer lezen, dat soort dingen. Altijd de e-reader op stand-by zetten als je ook maar een minuut wegloopt om iets sufs te doen als naar de wc gaan. Altijd maar die stress om misschien te langzaam te gaan lezen, terwijl het volstrekt oninteressant is.
Inmiddels heb ik er geen echte last meer van, maar het blijft zeuren in je achterhoofd. Een constante competitie met jezelf.
De vraag is wanneer het ook een competitie met anderen wordt? Dat is het natuurlijk al, mensen die elke week een boek gelezen moeten hebben. Waarom? Het mag, echt, je mag er ook twee per week of nog meer. Of geen.
Op den duur wordt het misschien een heel andere competitie. Als het geen spel in de vorm van gamification meer is, maar werk. Elke bladzij die je leest een fractie van een cent verdienen. Elk hoofdstuk een stuiver, zoiets. Het zou toch jammer zijn.
Likes