Dokkum, het Wad, Pingjum en scheermessen

Dokkum. Bij gratie van Bonifatius laat het Dokkumer museum zien. De stad had vermoedelijk nooit enig bestaansrecht gehad zonder ’s mans gewelddadige dood. Een zwaard door de Bijbel, dat is hoe Bonifatius herinnerd wordt. Maar goed, dat was op 5 juni 754 na Christus.

Opvallend aantrekkelijk voor het oog, Dokkum, de historische vorm van de stad is bewaard gebleven omdat de stadswallen nooit zijn geslecht. Op een bepaalde manier doet het geheel bijna Delfts aan voor een westerling, vooral door de lage kades bij de grachten en de kleine huisjes. De vergelijking gaat overigens mank als je het formaat van bijvoorbeeld de Waag of de Grote kerk meeneemt: die zijn gewoon klein.

Het Dokkumer museum is werkelijk aardig. Het personeel ook trouwens, maar dat geheel terzijde. De entree is niet groot en in deze ‘coronatijden’ maakt dat je uiteraard moet reserveren voor een bezoek en dat is maar goed ook. Door de eenrichtingsverkeersmaatregelen moesten we eerst een steeg oversteken en werden we via een zijdeur binnengelaten bij de tentoonstelling. Misschien is dat altijd wel zo, maar nu was het onder begeleiding.

Je begint direct met de Bonifatiusgeschiedenis. Die is aardig opgezet met enkele interessante artefacten. De teksten zijn alleen niet helemaal ideaal voor een museum, namelijk lang en niet erg actief (ik ben zelf niet van de school die vindt dat een tekstbordje nooit meer dan 50 woorden mag bevatten, maar dat terzijde). Enig oppoetswerk en misschien iets betere belichting zouden hier wonderen doen. Na een hoorspel in een ruimte met een tiental poppen die al naar gelang hun belang in het verhaal verlicht worden met een spot, komt je nog langs wat samengebracht antiek. Al met al een heel aardig museum dat bij een eerste bezoek aan Dokkum niet mag ontbreken.

Verder erg gaaf kunstwerk ‘De IJsfontijn‘ op de Markt naast de kerk waar net een kermisattractie opgezet werd. Dat laatste gaf nog een wat treurig gevoel…

Wad

Stop twee: kwelders. Winderig en schapen op de weg. Wandeling van 6 kilometer buitendijks en voornamelijk erg groen. Ik denk dat het geheel een stuk spectaculairder is in de lente of de winter. Ook nog een bunker, de Noard-Fryslân Bûtendyks – Uitkijk ‘bunker’, waar je bovenop met behulp van een draaischijf de omgeving kunt verkennen.

Pingjum is voor pizza

Mijn freelancekantoorgenoot schreef ooit dat je voor pizza naar Pingjum moet. Laat dat nou relatief om de hoek van onze camping liggen. De Bob was van tevoren bepaald en verder: smullen maar. Het lokale zeebanket van kokkel en scheermes als voorgerecht was erg fijn. Interessant vond ik vooral dat het ene scheermes lekkerder was dan de andere. Ik ben overigens niet geheel zeker of ik ooit eerder zoveel scheermessen in een keer verorberde, dus dit was sowieso onderdeel van een kennismakingstraject met dit weekdier.

De pizza, tja, prima pizza. Niks mis mee en inderdaad, de dunne bodem doet het goed. Een bord zonder rand was makkelijker geweest om te snijden met zo’n pizzasnijder. Een schaar had ook gekund.

Dit stukje wijkt af van de normale schrijfsels op dit blog, maar reizen kan ook dichterbij, in Nederland. Ook dat verdient af en toe een tekst en een foto.