Zaterdag veertien maart 2020, hardloopschoenen aan, shorts, oud windjack, 1GB grote iRiver-mp3-speler in de zak, oortelefoontjes, geen telefoon, sleutels en gaan. Rennen, een stukje van heen en weer zo’n 4,8 kilometer langs het Jaagpad, onder de A10 Ring Zuid door langs het Nieuwe Meer tot een punt waar nu narcissen groeien aan de waterkant en dan weer terug. ‘Uit de Nieuwe Wereld’ van Dvořák speelt. Rent lekker, fijne cadens. Dan weer opzwepend en dan weer rust. Gedachteloos ren ik langs de woonboten, hou de sluis links, de ochtendzon schijnt nog onder het viaduct door en dan is daar ruimte, het donkere water dat de blauwe lucht reflecteert. Een enkele gans die kort gras graast. Graast een gans? Steeds iets verder. Langs enkele straatlantaarns het voetpad parallel aan het water op. Hier geen straatverlichting meer, maar dat is ook niet meer nodig nu het al vroeg licht wordt.
In een stiller stuk van de Dvořáks meesterwerk valt mij ineens op dat de vogels fluiten, en niet zo’n beetje ook. Kwinkelerende meesjes, roepen van vogels die ik niet thuis kan brengen, klepperende spechten. Spreeuwen die over de door en door vochtige grond van het Jaagpadbos hippen, af en toe hun snavel in de grond stekend. Het hele stuk hang ik de oortjes om mijn nek, niet meer terug in mijn gehoorgangen. De terugweg neem ik door het bos zelf, het valt nog mee. Het pad is vochtig, maar niet té nat. Vogels schrikken af en toe op en laten duidelijk merken dat er iets rondloopt dat er niet hoort, zo’n grote donkergele kanarie, de kleur van het Agu-windjack. Het laatste stukje bos is meer plas dan pad, maar er is een olifantenpaadje omheen.
Terug bij de straatlantaarns valt me iets op. Op vier van de zeven straatlantaarns voor je weer onder het viaduct doorgaat, zit iets. Letters. Het idee zal zijn dat als ze aanstaan, dat ze de letters op de grond projecteren, althans, dat vermoed ik. Het laatste woord, zal ik later begrijpen, is ‘phones’ op de paal het dichtst bij het Jaagpadbos. De volgende draagt ‘head’, de daaropvolgende ‘off’ en de laatste die eigenlijk de eerste is ’take’. Waarom het er staat weet ik niet, iets erover vinden kan ik niet. Ik interpreteer het als: luister eens naar de wereld om je heen. “Take off head phones”.
