Naar de sportschool. Weinig dingen zijn mijns inziens zo saai als dat. Maar niet bewegen – omdat je bijvoorbeeld thuis werkt – vind ik nog minder. Dan sleep je het logge lichaam naar zo’n apparatenwalhalla om daar een uur naar je eigen spiegelbeeld te staren. Een paar ganzen kijken je vanaf de aanliggende gracht wat meewarig aan. Ze blijven nota bene kijken! Het moet ook een gek gezicht zijn, van die rennende mensen achter glas. In een kooitje. Precies zoals ik me dan voel.
Ik hou het dan ook vaak niet lang vol, behalve met goede verhalen. Vroeger zette ik een luisterboek op een mp3-speler met wel 128 megabyte opslagruimte, naast wat klopklopmuziek om in het juiste ritme te komen. Alleen luisterboeken zijn het vaak niet voor mij. De verteller heeft net een iets nasale stem of gaat net niet snel genoeg. Of te snel. Een boek lees ik vaak liever zelf.
Naar de normale radio luisteren via fm – dat kan al jaren op de meeste mobiele telefoons – kan aardig zijn, maar dan is de ontvangst net weer niet lekker en je wordt nog steeds gestoord door nieuws, reclame en onzin die je niks interesseert, zoals een of andere voetbalwedstrijd die in het weekend live wordt verslagen door een station als Radio 1.
Gelukkig is het nu zo makkelijk een podcast op je mobiele telefoon te zetten, dat het bijna voor iedereen te doen zou moeten zijn. Bijna iedereen? Dat is ook nog de vraag. Het vinden van podcasts kan lastig zijn en hoe je een rss-feed in je podcastapp propt is ook niet altijd even duidelijk. Daar ligt zeker nog ruimte voor verbetering.
Misschien moet het woord ‘podcast’ eigenlijk gewoon verdwijnen. Het verwijst te veel naar de iPod en leunt nog te veel op het dramatische iTunes. On demand radio is wellicht wat lang, maar gewoon, radio? We noemen een smartphone ten slotte ook nog steeds een telefoon…
