Het tl;dr-antwoord is: voor normaal dagelijks gebruik maakt het me geen fluit meer uit. Of toch? Het ene besturingssysteem doet dat iets makkelijker, de ander dat. En wat de een niet zelf heeft, is wel weer te vinden in een programmaatje wat dat dan wel doet.
Voor de volledigheid: mijn eigen computers draaiden op DOS-varianten en later Windows-versies tot en met Windows XP. In 2006 ben ik naar SUSE Linux Enterprise Edition gegaan, World of Warcraft draaide prima via Wine op een toen spiksplinternieuwe Asus-laptop met een mobiele Ati-kaart. De desktop draaide nog even XP meen ik, maar vrij snel kwam daar Ubuntu op, wat ook rap naar de laptop verhuisde. Vanaf dat moment was Ubuntu mij os-of-choice. Als eindgebruiker met goede online zoekskills, dat wel. Tussendoor natuurlijk regelmatig andere os-en gebruikt. Macs bij een paar bedrijven en Windowsmachines idem dito. Dat was voornamelijk Windows 7, al had ik altijd een soort van ruzie met dat systeem. Dat laatste lag misschien meer aan verplichte programmatuur als Word en Outlook. Oh. Outlook. Wie. Hoe kan het dat. Nee, hoe is het mogelijk dat een e-mailprogramma dat zo ontzettend niet functioneert nog overal gebruikt wordt met de bijkomende dramatische Exchange-servers. Maar dat heeft niet zoveel te maken met mij als eindgebruiker.
Onlangs besloot een moederbord er spontaan mee op te houden. Het beestje was al op leeftijd en diende mijn nukken al een jaartje of zeven. Omdat ik vond dat ik in verband met een uit de hand lopende fotografiehobby misschien toch eens aan de slag moest met het Adobe’s Lightroom, moest er dan misschien ook maar een Windows-partitie op de nieuwe computer komen te staan. Dat had wat voeten in aarde. Nog steeds een beetje aangezien “Activate Windows. Go to Settings” nog steeds rechts onderin de hoek prijkt, het is nog niet heel irritant. *
Na wat gepiel, startte ik eigenlijk niet meer op met Windows en zelfs Lightroom was niet zo fantastisch veel fantastischer dan verschillende opensourcelightroomachtigen, waardoor het toch weer snel Ubuntu-only werd. Eigenlijk heeft Lightroom me vooral de opensourceprogramma’s beter leren gebruiken. Dank daarvoor.
Maar aan alle geluk komt een eind. Ik kreeg te maken met een spontane reboot. Nou is het moederbord zo’n overclockersding, wat ik dan ook wel een beetje gedaan heb… en wilde ik weten of het toevallig een geheugenprobleempje was. Maar sinds uefi werkt Memtest86 niet meer. Kut. Gelukkig ben ik wel een beetje een nerd en wilde iets met Memtest86 doen. Dat werkt niet meer sinds uefi, dus ik ging heel eigenwijs toch dingen doen vanuit Ubuntu. Maar ergens kwam ook een waarschuwing langs. Nou ja, even negeren. Dom. Uefi roept nu met een groot rood scherm dat er ‘iets gewijzigd is op een manier die niet had gemogen’ en start dan door naar de Windows-partitie. Omdat er nog geen tijd geweest is dat uit te zoeken, toch maar Windows gebruikt. Eigenlijk wel goed voor zo’n langdurig weigeraar. Ik zeg vaak tegen mensen dat ze iets misschien eens langer moeten gebruiken om te weten hoe iets werkt. Bij mij gold dat voor Windows.
Na een stief weekje Windows gebruiken, blijkt de boel prima te werken. Sommige dingen moet je gewoon maar voor lief nemen, zoals oude apparatuur die niet meer werkt. Stom en idioot, maar goed, bij Ubuntu en dergelijke moet je ook wel eens iets accepteren. Het een werkt fijner of beter in Ubuntu of ChromeOS en het ander weer in Windows.
Wat ik een onprettig gevoel vind geven – nog steeds – is dat ik me niet helemaal veilig voel. Nu zal ik niet snel een of ander raar ding downloaden, maar toch. Ik mis repositories en ik mis de command line die ik, zelfs als niet-programmeur, vaak gebruik. Even snel iets installeren, een sudo-apt-getje. Zooitje foto’s verkleinen, een mogrify-resize-zoveelprocent-actietje. Het onlangs gebruikte files-zoeksysteem in Ubuntu werkt handiger (en lijkt accurater). Sowieso heeft Microsoft wel erg veel opties in de optie-balk van de File Explorer gestopt en hij ‘besluit’ ook dingen voor je al naar gelang je een applicatie een aantal keer gebruikt hebt of een map een aantal keer bekeken hebt. Foei. Niet voor mij denken. En ook screenshots nemen, ja je kunt er programmaatjes voor downloaden in Windows, maar standaard werkt dat gewoon heel erg relaxed in Ubuntu (of eigenlijk alle mij bekende Linux-distro’s). De instellingenmenu’s van Microsofts laatste telg zijn schizofreen weggestopt onder twee type settings-menu’s. Heel raar. Heb ik nou wél iets ingesteld of niet? Gewoon simpel netwerkinstellingen, alles zit dan ineens verstopt achter ’thuisnetwerken’ ‘privé’ of ‘openbare’ computers en weet ik het wat nog meer. Dat snap ik niet zo goed. Waren vroeger games misschien nog een reden Windows te gebruiken, dat is voor mij geen ding meer: alles wat ik leuk of interessant vind, is via Steam prima te spelen in Ubuntu. Maar aan de andere kant is er voor mijn gevoel ook geen directe reden meer Windows níet te gebruiken omdat het eigenlijk wel doet wat het moet doen. Dat geldt in grote mate ook voor ChromeOS, ik pak regelmatig een Chromebook Pixel op kantoor. Klap hem open, vul mijn Google-accountgegevens in en hop, een werkende computer. Na gebruik zeg ik: wis de hele meuk en de computer in kwestie is weer account-loos.
Dan komen we langzaam aan het eind van het verhaal: doordat het gros van de dingen die ik doe, via de browser gaat, is het helemaal niet meer relevant wat voor OS ik gebruik. Een enkele activiteit vereist nog een losstaand programma dat zo beter gebruik kan maken van alle hardware, maar dat is niet heel vaak meer nodig. Dan wordt de keus ineens veel meer door ideologie geleid en komen we bij de ‘of toch?’ Windows is niet open en ChromeOS ook niet, al leunt het zwaar op Chromium OS, de opensourcevariant van ChromeOS (net zoals de Chrome browser en Chromium-browser). Eigenlijk is om die reden Ubuntu of een andere Linux-variant mijn os-of-choice, al ben ik niet zo puristisch dat ik alleen opensourcesoftware wil gebruiken. Een goede opensourcevideo-editor ben ik bijvoorbeeld nog niet tegengekomen. Lightworks doet het wat dat betreft erg goed: draait op Windows, Mac en Linux. Dat andere processorintensieve ding Lightroom bestaat helaas niet voor Linux, maar oss-alternatief Darktable doet het ook erg prima.
Bottom line is dat ik gewoon Grub 2 moet fixen en zorgen dat uefi niet meer boos op me is.
* Het heeft niet te maken met niet willen betalen voor een OS of voor programmatuur, maar heel andere zaken. Die zijn terug te lezen in de eerste ik-probeer-windows-te-installeren-blogpost.
