“Met je kind!” De verontwaardigde uitroep komt uit de mond van een scooterrijdster met grote zonnebril en een muts, net nadat ze een vrouw met zuigeling afsneed. De scooterrijdster lijkt met haar uitspraak als doel te hebben om aan te geven dat ze het niet eens is met hoe de vrouw haar kind blootstelt aan vermijdbaar gevaar. Ze lijkt aan de omgeving te willen laten zien dat ze, ondanks haar gedrag, zo een lesje wil leren aan de moeder. De verontwaardiging heeft veel weg van wat iemand zou zeggen tegen een hoogzwangere vrouw die zich volgiet met drank, ondertussen een sigaret tussen haar lippen heeft met nog wat sporen coke rond de neus.
“Met je kind!” echoot nog enkele dagen na in mijn hoofd, zeker als ik langs het plaats delict fiets. Mogelijk fietst de vrouw nu rond met groot schuldgevoel omdat zij het kind in gevaar bracht, hoe onterecht de scootermutsopmerking ook. Nee, het is de opeenstapeling van heel veel kleine dingen achter elkaar tijdens dat korte moment. De vrouw met het kind sorteerde voor op het vrijliggende fietspad aan de overzijde van het Marnixbad. Heel druk was het niet. Haar hoofd had zich al meermalen naar links gedraaid om zich ervan te verzekeren dat er geen toevallig achteropkomende auto haar leven en dat van het kind zou verkorten. De weg was vrij. Enkele fietsers haalden haar aan de rechterkant in want haar intenties waren overduidelijk. Ze stak geen hand uit, maar dat is misschien zelfs te billijken als je van een vrijliggend fietspad met een gewicht voorop de lagergelegen rijbaan opgaat. Vallen zit dan in een klein hoekje.
Bijna uit het niets racet er een bemutste en bezonnebrilde snorscooter met hoge snelheid over het fietspad. De scootertrijdster neemt niet de rechterkant van de fiets om in te halen. Dat kan ook niet, want daar fiets ik op dat moment. Het lijkt de bestuurder van dit zware gemotorisieerde gevaarte dan blijkbaar een goed plan van het fietspad de rijbaan op te knallen om vervolgens met hoge snelheid de vrouw met kind af te snijden en direct daarna een straat naar rechts in te slaan, het hoofd te draaien en het kortstondige publiek te trakteren op een korte zin met een niet mis te verstane intonatie: “Met je kind!”
@krijnsoeteman wat lief!
@AmsterDees zo ben ik he! Soms ;)