‘Vroeger’ hoorde je nooit over het verbieden van vuurwerk. Hebben de vuurwerkliefhebbers zichzelf misschien gewoon in de voet geschoten door steeds zwaarder vuurwerk te kopen?
‘Vroeger’ gaf de scheikundeleraar bij wijze van spreken een lesje carbidschieten. De lokale Chinees had een Chinese rol, dus daar was het jaarlijks heel rood op straat. Verder kan ik me niet veel anders herinneren dan dat je een paar rotjes had, een pijltje her en der en voor de kleinsten een gezellig sterretje.
De dieren thuis vonden het ook toen al niet leuk: de hond kreeg pillen en bleef zo een avond onderzeil. De schapen vonden het ook geen pretje en de kat, tja, die was ook ergens, maar zeker niet in de buurt van knallen.
Elk jaar sprak de buurt schande van die ene meneer in de nieuwbouwwijk die meende dat ie zijn voorraad lichtkogels voor op zee kon wegschieten en om de zoveel jaar fikte daardoor iets af: een boerderij met een rieten dak, een loods vol met boten of gewoon een school.
En ondanks dat ik het geknal nooit heel erg interessant vond en ik nu tot de groep behoor die het liever kwijt dan rijk is, lijkt me dat er toch tenminste de vinger op de zere plek gelegd moet worden, namelijk: het is jullie eigen schuld, vuurwerkliefhebbers. Waarom moest je steeds zwaardere zooi gaan afsteken, zodat de lol er al dagen voor Oud en Nieuw af is?
Maar het zal mijn generatie wel zijn: betrekkelijk gevaarlijk vuurwerk, zoals strijkers, waren populair bij een deel van mijn basisschoolgenoten. Misschien vond toen ook al her en der een papa het wel gaaf. Vonden die dat het best een knalletje harder kon. Wilden die best even naar België rijden en daar stoer over doen, thuis of op een feest bij iemand anders. Kijk, daar is ome Jan weer met zijn harde knallen.
@krijnsoeteman vertel me eens waarom, Krijn Soeteman?