Peak Fietskrat

Of de fixie als openbareruimteredder

Spatbordloos en soms zelfs remloos (dan zijn het ineens doortrappers of ‘fixies’) racen hipster-achtige typetjes samen met de kidults (oudere-jongere variant van de hipster) met net iets te hoge snelheid door de stad. Op hun rug een tas van één of ander in vergetelheid geraakt rugzakmerk.

Daar word ik blij van. Erg blij zelfs. Al zorgt de hipster-achtige vaak vanuit een verkeerde nostalgie voor de terugkomst van onzinnige gebruiksvoorwerpen, dit fietskratloze vervoermiddel is daar zeker niet één van.

Het fietskrat, ruimtevreter in elk fietsenrek (‘Dan moeten ze maar grotere fietsenrekken bouwen!’ ‘Van welke ruimte,’ vraag ik dan). Jaren terug ingevoerd door de voorloper van de hipster. Heel lang heeft het geduurd, maar ineens, zo’n zeven jaar geleden, werd het ding normaler. Nu is er rond veel openbare gelegenheden geen enkel plekje meer te vinden waar die zware krengen niet om de schaarse ruimte vechten.

Maar er gloort hoop! Peak Fietskrat is al bijna in zicht! De voorlopers, de stoere jonge mensen uit het verleden die ooit het fietskrat introduceerden, zijn niet meer. Hun vervanging: magere, met allerlei textielsoorten behangen jong-volwassenen die zo’n belemmering in de bewegingsvrijheid met geen mogelijkheid kunnen verdragen.

Zoals ik net al zei, peak fietskrat zal wellicht nog even op zich laten wachten, al kan het ineens snel gaan met het verdwijnen van een trend.

Waarom denk ik dat we tegen het hoogtepunt aanlopen? Die verklaring is vrij simpel: toen de eerste racefietsframes al meer dan negen jaar geleden omgebouwd werden tot fixies, ofwel fietsen-zonder-rem-maar-met-vastzittend-tandwiel-waardoor-je-anders-moet-leren-remmen, waren het dingen voor een soort van fiets-elite, mensen die heel graag gek doen met hun tweewieler.

Nu enkele jaren verder zien we al een tijd mensen nep-fixies bouwen of ze zelfs gewoon kopen. Het zal niet lang meer duren of een minder sportieve variant met lichte spatborden en wellicht iets minder ver voorovergebogen zit zal het daglicht zien en de ‘normalere’ stadsfietser wil ook zo’n ding.

Dus, rugzak/tasmakers: zoek uw oude ontwerpen maar weer op, maak ze desnoods iets ergonomischer dan 25 jaar geleden en voor je het weet is er weer ruimte in het fietsenrek!