“Sinds we plastic scheiden, komt onze gewone vuilniszak bijna niet meer vol!” meldt mijn Amsterdamse buurvrouw vrolijk. Ik constateer hetzelfde. We zijn goed bezig. Heel goed. Die vieze troep moet niet in de grond verdwijnen en al helemaal niet in het water!
Vliegt u even mee naar een willekeurig land in Zuid-Oost Azië (behalve Singapore)? Weinig plasticscheiding. Heel weinig. Vooral plastic weggooien, overal. Dat plastic spoelt met de eerste de beste moeson-achtige regenbui vrolijk via allemaal stroompjes de zee in om vervolgens uw strand te bevuilen. Erg he?
“Het is toch wat, kunnen ze dat strand niet sneller schoonmaken? D’r zijn toch genoeg mensen hier! En ze kosten ook helemaal niks! Grappig he, dat honderd mensen goedkoper zijn dan een machine. Haha! Toch moeten ze echt sneller opruimen. Bah! Hier wil ik niet zwemmen. Koop direct even een flesje water voor me.” foetert de kreeftrode toeriste tegen een evenzo rode man op een Balinees strand.
Het strand ligt vol met allemaal opzichtige, opengescheurde, felgekleurde, inhoudsloze verpakkingen van bekende merken. Ook veel verweerd plastic en heel veel afgedankte waterflesjes.
De waterflesjes zijn een geval apart. Dat zijn vooral de buitenlanders, zeggen de lokale inwoners. Locals drinken geen water uit kleine flesjes. Die kopen van die grote, hervulbare waterflessen voor bovenop die koelers voor praktisch hetzelfde bedrag als waar de toeristen een flesje voor kopen. Of ze drinken uit de kraan, dat kan ook.
Maar al die buitenlanders hebben toch geleerd de boel in een vuilniszak te gooien? Ja, alleen die vuilniszak komt hier niet terecht op een goed afgeschermde vuilnisbelt of in een verbrandingsoven… Dat zorgt voor een simpele kringloop: toerist gooit flesje in prullenbak, vuilniszak komt ergens terecht, wordt door dieren opengescheurd en de boel rolt eruit. De rest is makkelijk in te vullen.
Plastic. De hele berg op het strand of die flarden waardoor het zicht tijdens het snorkelen tijdelijk ontnomen wordt. Het is werkelijk overal. En dat is dan nog het goed zichtbare deel. Tijdens duiken valt op hoeveel kleine deeltjes rondzweven in het water, tussen alle mooie koralen en scholen barracuda’s. Vooral veel turquoise en oranje/rode vezels zweven in stilte rond. Dat lijken vezels van landvasten en andere boot-gerelateerde lijnen en touwen van kunststof.
Zo kan ik nog even doorgaan. Maar wat dan? Hoe lossen we het op? Ís het op te lossen? Is er een toekomst te verzinnen waarin we niet de schone schijn ophouden met onze opgeruimde straatjes? Ik weet het niet en ondanks dat ik graag anders zou willen, lijken de vooruitzichten weinig hoopgevend…
