’s Ochtends, stoplicht kruising komende vanuit de Roelof Hartstraat bij de Hobbemakade, overgang naar de Ceintuurbaan. Stoplicht rood. Altijd rood. Sommigen fietsen door. Oordopjes in, te grote bak voorop de fiets en nu met iets nieuws: grote papieren kop koffie verkeerd of iets dergelijks in de hand.
Eindelijk, oversteken. De karavaan zet zich in beweging. Slingerend pedaalt iedereen zich de brug aan het begin van de Ceintuurbaan op. Dan komt er 1,3 kilometer slecht onderhouden wegdek met veel auto’s en vrachtauto’s. En stoplichten.
Die stoplichten kun je halen, als je heel hard fietst. Maar eigenlijk net niet, je haalt vooral oranje. Als je met een meer normale snelheid fietst, dan red je het sowieso niet. Een deel van de fietsers zal dan maar door rood fietsen, een ander deel stopt. Weer anderen fietsen net twee meter door en moeten uiteindelijk toch nog stoppen voor het optrekkende verkeer uit zijstraten. Toch jammer. Optrekken kost een fietser onder normale omstandigheden ongeveer net zoveel kracht als honderd meter trappen.
Daarom zou het toch een mooi idee zijn om een soort van groene golf voor fietsers te verzinnen, eentje die als het ware ‘meeloopt’ door bijvoorbeeld verlichting in de straat. Als je die snelheid fietst, haal je het allemaal keurig: je haalt de groene verlichting in de straat niet in, maar het licht haalt jou ook niet in. Ga je sneller, dan krijg je rood, ga je te langzaam, tja, dan zou het natuurlijk zomaar kunnen zijn dat je ingehaald wordt door de volgende groene golf.
