Ik hou van de fiets. Echt. Zeker in de stad. Snel, vrijwel geruisloos en altijd de mogelijkheid ergens tussendoor te glippen om dan weer met piepende banden tot stilstand te komen, een ‘uie‘ te maken, nog een snelle ruk om de laatste krappe hoek de andere kant op te zwenken, om vervolgens precies op de goede plek tot stilstand te komen.
Dit kan, met een fiets zónder bakje-aan-de-voorkant. Er kan nog heel veel meer met een fiets zonder bakje-aan-de-voorkant. Maar vooral is de fiets zonder bakje-aan-de-voorkant geen sta-in-de-weg bij parkeren of ongeleid projectiel in de drukke ochtendspits-op-de-fiets.
De fiets mét bakje-aan-de-voorkant is alles wat een fiets zonder niet is. Een fiets met bakje past niet in het rek. De fiets met bakje is minder wendbaar in gekke situaties. De fiets met bakje lijkt soms aan de voorkant wel zwaarder dan de bestuurder van het ding. De fiets met bakje is kortom een asociaal, gevaarlijk apparaat.
Tegenwoordig is het steeds meer mode om een kind met helm uit te voeren op de fiets. Misschien best slim, kinderen schijnen in tegenstelling tot volwassenen topzwaar te zijn, waardoor ze sneller bovenop hun hoofd terechtkomen. Maar, waarom zie ik er steeds meer fietsen met een achterlijk grote, roze bak voorop hun kinderfiets? Volgens mij kun je beter de bak weghalen en geen helm opzetten dan…
Nog zo’n fijn voorbeeld hier in ‘Zuid’. De Koninginneweg heeft een tramrails en die zit in de weg, dat komt mede door de enorme hoeveelheid geparkeerde, te brede Range Rovers (ze zijn er nog steeds, crisis of niet), maar ook door naast elkaar fietsende pubermeisjes (het zijn beduidend meer meisjes met een bakje-aan-de-voorkant dan jongens). Onlangs reed er weer eens zo’n stel blonde mutsjes voor me, beiden met formaat BAK voorop. Ineens moest mutsje rechts uitwijken voor iets onverwachts, maar dat kon niet, want het linker popje zat met haar bak in de weg van de andere bak. Gelukkig gingen ze niet op hun plaat, maar het scheelde niet veel.
De stad slibt dicht met geparkeerde fietsen. Op zich worden elk jaar meer kilometers per persoon in Amsterdam afgelegd op de fiets, maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat die mensen die nu meer fietsen, vroeger geen fiets hadden. Het lijkt dus een ruimte-probleem, veroorzaakt door iets waar je paal en perk aan zou kunnen stellen. Dat laatste lijkt alleen niet te mogen in onze tijd van ‘vrijheid’ en ‘vrije keuze’. Toch zou ik er voor willen pleiten een maximum breedte in te voeren voor dingen voorop een fiets, uitgezonderd de échte bakfiets, want die dient soms nog wel een nuttig doel. En voor al die bakjes-voorop-de-fiets-voorstanders: neem een fietstas (of een rugtas).
Edit: ik kreeg de opmerking dat iemand verbaasd was dat ik hier niet al eerder op ingegaan was. Dat was ik zeker! Namelijk hier: ‘De fiets en het bakje‘
