Mini Maker Faire Groningen

Mini Maker Faire Groningen 2012
Met laser gesneden/gezaagd bord bij ingang van de eerste officiële Groningse Mini Maker Faire 2012

Nu is het de Maker Faire in Groningen die het landelijke nieuws haalt. Ruim een eeuw eerder kon je verschillende interessante lokale projecten vinden in de provincie met diezelfde naam die het grootste gedeelte van het land nog moest ontberen, namelijk projecten die later bekend zouden worden onder nutsvoorzieningen. Zoals Uithuizen met een gasbedrijf in 1905, Middelstum met z’n eigen elektriciteitscentrale in 1910 en iets eerder Groningen stad met een eigen waterleidingbedrijf in 1881. Ja, die provincie was er als de kippen bij.

Herhaalt die geschiedenis zich nu? Is het kleinschalige enthousiasme en vooral ook doorzettingsvermogen, een voorbode voor wat komen gaat? Dat zou toch prettig zijn. Een wereld waar we lokaal mens zijn met toch een wereldwijde markt, alleen dan een markt van ideeën en niet zozeer een markt van fysieke objecten, want die maak je thuis. Of anders ergens in de buurt. En als het niet in de buurt kan, dan moet het wel heel raar lopen wil dat écht niet kunnen. En als het kan, maar het is er nog niet, dan regel je het toch zelf? Of met iemand. En die kan dan weer aan de andere kant van de wereld wonen.

Zover is het nog niet. Nog lang niet? Dat is twijfelachtig. Maar terug naar Groningen en de eerste officiële Mini Maker Faire op het Europese vaste land.

Impressie
Veel blanke mannen en in iets minder grote hoeveelheden de dito vrouw. Praktische schoenen – werkschoenen. Broek-met-van-die-zakken-aan-de-zijkant. Daarnaast allerlei pluimage, veel kinderen die zich vergapen aan grappen die uit te halen zijn met… alles eigenlijk.

Materiaal van de toekomst: hout, voor de bulk. Verder elektronica om de boel slimmer te maken en kunststoffen van ‘bioplastic’. Handig, want afbreekbaar. Verder ook vast wat niet-afbreekbare kunststoffen, maar een kniesoor die daar nu al over gaat zeuren.

Verwerkingsmethoden: van al eeuwen bekend tot vrij nieuw. Hamer, spijker, schoef en boor. Ze zijn er allemaal nog. Daarnaast nu dus de 3D-printer in allerlei vormen en met vele verschillende printmogelijkheden. En is de 3D-printer er voor het kleine, fijne werk, voor radertjes en ander klein spul, de dingen zelf zitten vaak in een omkisting van hout. En dat hout, dat ziet er heel erg strak uit. Zo strak doet mijn figuurzaag van de timmerclub dat niet!

Laser-snijden
Het antwoord op de vraag hoe te zagen dezer dagen is vrij simpel en komt uit de metaalindustrie: de laser cutter. Met laser cutting is vrijwel elke twee-dimensionale vorm uit een plaat hout te krijgen. En nu de nieuwigheid er nog niet vanaf is, is ook de donkere verkleuring van het verbrande hout langs de randen nog een optisch mooi gegeven, al zal die verkleuring snel de weg van de afgeronde ‘web 1.0’ randjes van oud photoshop-werk volgen.

Allemaal inspirerende zaken, waarbij ik toch niet echt een bevredigend antwoord heb gekregen op de vraag waarom men zo graag met de open-source gedachte te koop loopt en die gedachte ook aan iedereen uitlegt, terwijl er bijna geen andere OS-en dan Windows of OSX te bewonderen waren. Ok, in een klein hoekje in het Pomphuis was ruimte voor verschillende Linux-desktops waarachter verscheidene pubers kunsten vertoonden met zo snel mogelijk dingen op de command line typen. En kom nou niet met het argument dat de command line nog zo hard nodig is bij populaire distro’s. Wel Blender, Inkscape en Gimp gebruiken, maar dat toch op een Win-compu.

Voor mij waren de ‘Talks’ het interessantst, al heb ik ze niet allemaal gevolgd. Binnen de opzet van het festival hadden die misschien een betere plek mogen krijgen, vooral ook omdat de ruimte vlak naast de grote, lawaaiige werkplaats lag. Aan de andere kant was het wel heel toegankelijk op deze manier: het was niet zo’n zaaltje waar je eigenlijk niet naar binnen durfde.

Ergens in de wandelgangen pikte ik nog op dat mensen het jammer vonden dat het niet meer in ‘het westen’ plaatsvond. Tja, als ik me dan een voorstelling maak van hoe het nou zou zijn als dit op het Westergasterrein zou plaatsvinden. Direct gekaapt door de bakfietsmaffia, de ‘biologische, ik ben zo gezellig’-koks, de ‘experience’ zou leidend zijn, niet het echte verhaal. De ’talks’ zouden ook op een hoog plan getild worden; TED moet het zijn! De mensen zouden ook rondlopen op UGGS (of wat er nu hip is).

Ik denk dat het pas doordringt in Amsterdam als het híp is. Dus wie loopt er nou eigenlijk achter?

Krijn

Krijn Soeteman is a Dutch science and technology journalist. He majored in the history of art and architecture. After his studies he started as a music video producer. This led to producing a Museum Night at the NEMO Science Museum, which eventually led to science journalism. And much more.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *