Erg weinig. En toch is er iets wat hen bindt, namelijk het verzamelen van bepaalde stoffen. Voor het gros van de bij-achtigen is nectar verzamelen een belangrijk onderdeel van het levensonderhoud. Voor de gemiddelde WoW-speler is verzamelen ook erg belangrijk, al is het maar voor XP. Gathering naar metalen en dergelijke om wat stukjes metaal te leren smelten, mengsels te leren maken of wat dan ook… Daar zijn allerhande addons voor die daarbij helpen.
Waarom hebben we (de spelers) die hulp dan nodig? Omdat we vergeten waar de hotspots zitten als we die niet ergens noteren. Het zou ook fijn zijn als we de kortste route tussen de verschillende nodes weten te vinden. Een recent onderzoek met hommels laat zien dat de diertjes met slechts miniscule hersentjes ter grootte van een graszaadje schijnbaar probleemloos die verzamelproblemen oplossen. De suggesties die uit het onderzoek naar voren komen laten zelfs ruimte voor computer scientists om er misschien lering uit te trekken.
Om te voorkomen dat er mensen zijn die nu een trage herfsthommel willen gaan vangen om er vervolgens elektroden op te plakken om de hersenactiviteit te meten, lijkt het niet onverstandig eerst het onderzoek uit de doeken te doen. De vraag die onderzoekers zich stelden aan twee Londense universiteiten was of ze (de hommels) gewoon in de volgorde waarin de bloemen(velden) ontdekt werden, bleven vliegen of bleek het complexer en veranderden ze hun foerageergedrag? Het antwoord is waarschijnlijk al te raden: ze veranderen hun gedrag.
Klinkt logisch, zal men denken. Misschien doet het ‘Travelling Salesman Problem‘ een belletje rinkelen. Bij dit wiskundige probleem moet een hypothetische verkoper heel veel verschillende adressen afgaan en hier de meest efficiënte route bij bedenken. Dit kan met veel verschillende punten een computer voor lange tijd aan het rekenen zetten. Een computer (ok, het algoritme) lost dit vooralsnog op door de lengtes van de verschillende afstanden te berekenen en die allemaal met elkaar te gaan vergelijken om dan uiteindelijk op de snelste route uit te komen. Een hommel doet dit blijkbaar ook. Maar dan zonder TomTom.
De uitvoer van het onderzoek werd gedaan door computergestuurde ‘bloemen’ neer te zetten in verschillende bloemenvelden. Deze nepbloemen werden voorzien van een lekkere suikeroplossing die op afstand bediend kon worden (het beestje kon zich er niet constant aan tegoed doen, de lekkernij was op den duur ‘leeg’). Eerst met slechts een nepbloem in een veldje, daarna werden in meerdere veldjes nepbloemen aangezet. Wat bleek: bij het in verschillende volgorde aanzetten van de bloemen bleven de diertjes voor het grootste gedeelte erg logisch rondjes vliegen. Ook na een of enkele overnachtingen.
Wat zit er dan voor ons in om dat allemaal uit te zoeken? Leuk om te weten dat dieren die het echt nodig hebben om zo min mogelijk energie te verspillen evolutionair ‘bedacht’ hebben hoe dat in hun kleine breintjes te… Ja, dat dus. Daar kunnen we als mens met onze netwerkmaatschappij en onze constante stroom van goederenverplaatsingen misschien best wat van leren. Misschien kunnen we als we beter begrijpen hoe het breintje werkt, onze systemen daarop aanpassen. Een soort van evolutionair algoritme. Daarom sluit ik af met een quote van een van de onderzoekers, Dr. Raine: “Despite their tiny brains bees are capable of extraordinary feats of behaviour. We need to understand how they can solve the Travelling Salesman Problem without a computer. What short-cuts do they use?”
Bron: Science Daily en The American Naturalist
